ΤΑ 3Π. Ενας Πολεμος στη Σκια. ...[3] Μην καθυστερεις.

ΤΑ 3Π. Ενας Πολεμος στη Σκια.

...[3] Μην καθυστερεις.

Ειμαι εκπαιδευμενη στον Χρονο.

Ειδα ενα ονειρο προχτες.

Ημουνα λεει στο διαμερισμα μου, στο Κεντρο.

Κοντα στο Πρωτο Βημα.Τον πιο εκρηκτικο απ ολους τους Σταθμους.

Βγηκα στο γεισο του μπαλκονιου.

Στο απεναντι κτηριο, στον πιο πανω οροφο ζει ενα ζευγαρι

Ειναι χρονια μαζι. Η κοπελα ειναι εγκυος.

Εκει που κοιταω λοιπον αδιαφορα, βλεπω Aυτον, πανω σ ενα ‘’παιχνιδι’’, σ ενα ειδος πλακας, να εχει σηκωσει την κοπελα στα χερια + να τη βγαζει τη μιση εξω απ το μπλακονι...πριν προλαβω να σκεφτω οτιδηποτε...συμβαινει.

Το.

Του πεφτει!!!

Του φευγει απ τα χερια....Το βλεπω να συμβαινει........................................

Ακουω τον Kροτο.

Αναβοσβηνω.

Γυρνανε Ολα.

Τα μεσα –εξω.

Τα μπρος –πισω.

Η συσκευη εγγραφης που φερω μεσα μου, τοποθετημενη στα σπλαχνα μου εχει ηδη καταγραψει την εξομολογηση του ονειρου μου.

Ειναι σοβαρο παραπτομα.

Δεν αφορα βεβαια ιστορια για πραγματικα περιστατικα-πραγμα που αν συνεβαινε ο θανατος μου ητανε σιγουρος- αλλα αφορα συναισθηματα +εικονες απο τον Καθετο Χρονο.

Εχω σαφεις οδηγιες να μην μοιραζομαι ΠΟΤΕ +ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ τα οσα συμβαινουν εκει.

Ειμαι απο τις Καλες.

Ως τωρα ποτε δεν χρειαστηκε να καταβαλω προσπαθεια για να τηρησω τα οσα εχω υπογραψει.

Εκτος απο σημερα…

Αυτη τη φορα παρενεβησα ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΝΤΟΛΗ.

…………………………………………

Το ακινητοποιημενο προσωπο του, με κοιταει ‘

Αρχιζει να ...αχνιζει!

Παρακολουθω αφωνη τοποθετημενη σ αυτο που δεν ονομαζεται…

Τα χαρακτηριστικα του να αρχιζουν να ξεκολανε απ τα κοκκαλα.

Ναι.

Αληθεια σου λεω.!!!

Ετσι οπως στεκομαστε ο ενας απεναντι στον αλλο, αρχιζουν τα κομματια σαρκας να μετακινουνται προς το μερος μου…

Δεν ειναι τοσο κοφτερο οσο φανταζεσαι.

Εχει μια γλυκα εντονη, παραξενη, αποκοσμη αυτο…

Ειναι σαν............. να περιμενα να συμβει.

Τοσες ωρες μιλαω στα εσωτερικα ακουστικα, αυτο δεν εχει συμβει ξανα…

Μ εναν τροπο το προσωπο του μετακινειται+ με κυκλωνει.

Η μυρωδια του χωματος εχει μπει στους πορους μου πια.

Ειμαι.

Χωμα.

Ενα κλαδι εδω, ενα κλαδι εκει.

Ακουω τα λουλουδια ν ανθιζουν.

Στην αρχη δεν καταλαβαινω. Νοιωθω ενα τραβηγμα στην κοιλια μου+πριν προλαβω να το αισθανθω, βλεπω μια βουκαμβιλια μπλε, να εχει ανθιισει πανω μου.

Ειμαι Χωμα. Ανθιζω.

Πεθανα???

...ο θανατος ειναι Ανθισμενος+ Γονιμος???

Κοιταω στην πλευρα του.

Το προσωπο του δεν υπαρχει!!!

Ομως εγω τον βλεπω!!!

Εκει που περιμενα,δραματα+αιμοραγιες+κραυγες, υπαρχει

Το Αλλο.

Το ΛΥΚΟΦΩΣ.

Πρωτη φορα αντικρυζω Κατι τοσο Ομορφο.

Ειναι καμωμενος απο Αερα.

Ειμαι. Η Σκονη.

Τα τριξιματα συνεχιζουν στο σωμα μου.

Ανθιζω ολο + πιο πολυ+ ξερω.

Τι???

Εννοω... γνωριζω...

• Πες μου πως θα βγουμε απο δω???

...δεν ξερω ποιος ρωταει...ισως+ οι Δυο...

Θελω ν αγγιξω την Εγγυηση.

Ομως ειναι αδυνατον...τα χερια μου μπλεκονται μεσα στα κλαδια που φυτρωσαν πανω μου...

...σχεδον Αποτροπαιο μπορεις να πεις....

Γιατι.

Ο,τι εχω διαβασει ειναι Ψεμα.

Η Χειραψια ειναι Ολοκληρωτικη.

Σχεδον θα μπορουσες να πεις οτι ειναι...ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ!!!

+ Μετα, με μια κινηση, αποποιειται Ολο το περιβλημα του.

Τον βλεπω να κλαιει + να ξεφλουδιζει Ολο το Δερμα του.

Φαινεται να λαμπυριζει τοσο υπεροχα μεσα στην Ανυπαρξια...

Αλλα.

Το παραξενο+ μαζι το Αναμενομενο.

Ολη αυτη η Επιφαση.

Μπαμ!!!!

Ο.

Κροτος.

Ξανα.

...δεν προλαβαινω...

Πιανω την κοιλια μου+βλεπω τα εντερα μου να εχουν ανατιναχτει.

Ειμαι Κισσος.

Ακυρη η Εγγυηση.

Ψευτες!!!

Ειμαι στην Περιοχη Τους.

Στη Σκια.