ΤΑ 3Π./ Ενας Πολεμος στη Σκια. [2]...χους εις χουν./

Ξερα δεντρα.

Κραταω τη φωνη μεσα στα ακουστικα.

Εσωτερικα.

Δεν εχω Λογια πια.

Xρησιμοποιω τις λεξεις τους χωρις καμμια ελπιδα…

Δεν παραπονιεμαι.

Απο τoτε που μπηκα στο επαγγελμα σταματησαν τα δακρυα…

Οχι οτι δεν τρανταζομαι ποτε.

Αυτο οχι.

Οχι ακομη.....Ελπιζω…

Η βροχη δυναμωνει.

Σε τρια βηματα δρομο θα τολμησω το απελπιδο διαβημα.

Ως τωρα δουλευα σε γραφεια.

Ξεκαθαριζα Μνημες, Ισιωνα βιογραφικα, παρακολουθουσα την αναπτυξη των Κλωνων μεσα στο Ηφαιστειο.

Τους εβλεπα να ‘τσιγαριζονται’ μεσα στις βιταμινες του τεραστιου αμνιακου υγρου+δεν μ ενοιαζε.

Καθολου.

Εγω την ειχα σκαπουλαρει για τα καλα, + αυτο ηταν οκ!

Ετοιμαζομουν μαλιστα για την Αλλαγη+ ετσι ημουν πολυ απασχολημενη με τον εαυτο μου.

Ριχνει καρεκλες!!!

Παιρνω το πιο ξεδιαντροπο γοητευτικο μου υφος+ τον φτανω.

Ειμαι ακριβως πισω του.

Μια εντονη μυρωδια απο βρεγμενο χωμα με διαπερναει!!!

Αυτο ειναι τουλαχιστον απιθανο!

Tο χωμα εχει εξαληφθει απο τους Κεντρικους Αγωγους, αιωνες πριν…

Ηταν υπεθυνο για την μεταφορα μικροβιων ‘ειπανε.

Συμφωνησαμε.

Οσο πιο γυαλιστερα, τοσο πιο καθαρα, τοσο πιο Διαφανεις!!!

Ειμαστε.

Επιστρατευτηκαν τα Ανθρωπινα Οπλα:

Tα παιδια+ οι γεροι ολες οι μη παραγωγικες ομαδες, οι αναπηροι, οι δυστυχισμενοι, οι τρελλοι+δοθηκαν σαφεις οδηγιες :

Για να μην μεταφερθει αλλου η Eστια της Mολυνσης, ολοι αυτοι, οι Επονομαζομενοι+ Ξοφλημενοι, θα καθαριζαν τους Αγωγους της Ευημεριας με τον πιο αποτελεσματικο τροπο :

Θα ετρωγαν ολο το χωμα…!

NAI!!!

Σωστα ακουσες.

Δεν υπαρχει τιποτα για διαπραγματευση.

Τον ακουμπαω στον ωμο.

Γυριζει-

Του χαμογελαω παντου + προσπαθω να καταλαβω Aυτο- Που- Βλεπω...

Τα χαρακτηριστικα του κινουνται...δεν ειναι ενα σταθερο προσωπο αυτο...

Τον βλεπω, αλλα δεν μπορω να τον ονομασω Ανθρωπο...μου θυμιζει, μοιαζει σαν…Σκια…

...ναι, εχει αυτη την απυθμενη διαφανεια που τριζει σαν θανατος…

Οι λεξεις του ειναι στακατες.

Το αντιθετο απ το προσωπο.

Ανταλασσουμε δυο τρεις κουβεντες,που ουτε καν θυμαμαι+μετα βαζω ολο μου το κουραγιο+του δινω το χερι.

Παρακολουθω τη σκηνη σαν να το κανει καποιος αλλος.

Ξενος .

Οχι εγω.

Το προσωπο μου του χαμογελαει σταθερα, μα βλεπω, στην ακρη των βλεφαρων μου να μαζευεται αιμα.

Καταλαβαινω οτι αυτο που φοβομουν εχει συντελεστει, γιατι νοιωθω μια ζεστη να διαπερναει τη σαρκα μου, να τρεχει με ιλιγγιωδη αφορμη σ ολους τους νευρωνες μου, να ακινητοποιει ....τι???

Δεν ξερω...

Κατι.

Ακινητοποιηθηκε μεσα μου.

Η οραση μου εχει καταργηθει.

Τα ματια μου ειναι ορθανοιχτα μα τιποτα δεν καταγραφουν.

Ξαφνικα ενα βαθυ σκοταδι με τυλιγει + αισθανομαι να πεφτω σε μια τρυπα.

Φοβαμαι οτι θα λιποθυμησω, μα δεν ειναι αυτο…

Εχω ανασηκωθει λιγο ψηλοτερα απ το εδαφος+αιωρουμαι μαζι του μεσα στη Σκια.

Ποτε μαζευτηκε τοση Σκια γυρω, δεν προλαβα να καταλαβω.

Αιωρηση.

Η χειραψια, δηλωνει προθεση Οικειοτητας.

Ξαφνικα εχω μια εικονα σφηνωμενη στη γωνια του Μυαλου μου.