Τα 3Π Ενας Πολεμος στη Σκια...16. [Κατακλυσμος ή : Σκοτωσε τον Πατερα]

26 May 2013 at 20:04

Δεν ειναι θεμα επιλογης. Μου. Αλλοι γεννιουνται στην πτερυγα με τα Υγρα, Αλλοι με τους Τιμωμενους. Γεννηθηκα στα Υγρα.

Μονος. Προτιμω να λεω πως ''κατασκευαστηκα.''

Μονος.

Οι νομοι ειναι διαφορετικοι.

Τωρα τους καταστρεφω.Πριν με αφανισουν.

Δεν ξερω, ουτε με νοιαζει αν θα ζησω με τον Παλιο τροπο.

Ειμαι ενας Βοηθητικος που αγαπηθηκε. Ετσι αλλαξει η Ροη. Κυλαει αντιθετα πια.

Πρωτα ερχεται η βροχη, μετα μαζευονται τα συννεφα.

Ξερναει τα εντερα του φτυνοντας αιμα.

Μια νυχτα με Βροχη σταματησε.

Να κανει Τα Παντα.

Εμεινε ακινητος.Ενας ατσαλινος κορμος απο Δερμα επλεε στον χωρο. Το σωμα του.

Ο αερας συμπηκνωθηκε.

Ανοιξε το στομα του.

Δοκιμασε τη γλωσσα, τα δοντια.

Ε-πα-νε-λα-βε!!!

Το Πικρο ανεβαινε στο στομα του.

Εβρεχε.

Τα συμπαντα διασταυρωθηκαν,συγκρουστηκαν, ανοιξαν.

Πεταχτηκαν εξω απο τις ρωγμες ολα οσα κρυβοταν μεσα στη λαβα.

Βρεχει.

Μια βροχη ομοιομορφη, σχεδον μεταλλικη, σχεδον μονοτονη.

Χρονος θυσιασμενος.

''Ειμαι Το-Πλασμα-Του-Λεοναρντο''.

Μας αφησαν μονους.

Ανοιξε χερια,ποδια.

Στηριχτηκε στο Κενο.

Εμφανως κρατημενος σε Κατι που δεν ειναι ορατο.

Για τους Αλλους.

Ξερναει.

Τα σωθικα του ζωντανευουν,γινονται Λεξεις, Κλαματα,Οργη,Παραπονο,Λασπη.

Σαν σαλια.

Κολυμπουσα στην αμνιακη λασπη για χρονια.

Κοιμομουνα+μετα περιμενα παλι τον Υπνο.

Τωρα τελευταια,ο υπνος εχει αντικατασταθει απο Εμετο.

Αυτο κανω τα βραδια.

Αδειαζω τη Λασπη απο μεσα.Μου.

Αηχα.

Τωρα βρυχαμαι.Οπως κανουν μονο τα πληγωμενα ζωα +οι Αδικημενοι.

Ο χωρος σπαει,ραγιζει.

Απο μεσα μου εξερχονται ανθρωπινα μελη, ανθρωποι ολοκληροι,αμασητοι,αντικειμενα, ολοκληρες εποχες.

Ενα χερι, μια ζωνη,ενα ποδηλατο,ενα συκωτι,ενα ματι.

Ειμαι Ο-Ενας-Των-Βοηθητικων. ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ.

Να με Α(ν)να-κατασκευασω.

Οσο χρειαζεται, Το εχω. Το παω. Οσο χρειαζεται για ν αδειασω. Να καψω τις κατακομβες,να βαλω φρενο στον χρονο.

Θα παω να παρω οσα κεφαλια χρειαζομαι. Οσα συκωτια μου ειναι απαραιτητα. Για να φτιαξω ενα μικρο ξωκλησι που αναπνεει.

Θα το χτισω μ αυτα.

Για να θυμαμαι.

Να ειναι ζωντανο.

+ας μιλανε τα κεφαλια/Δεν ακουω.

+ας με πιανουν τα χερια/ Δεν αγγιζομαι.

Οχι πια.

Θα το φτιαξω εκει, αναμεσα στα Χαλασματα. Θα τα παρω ενα-ενα+αφου τα σκοτωσω με τον φριχτοτερο των τροπων,θα τα φιλησω+θα κατσω πανω τους.

Θα ακουω Bach.

Ολη την ωρα.

Bach μεσα στα κομμενα κεφαλια+στη Γιορτη μου.

…............................ισως να Του μιλησω.

Για Τελευταια Φορα.

Θα Του πω,

πως απο δω +περα

δεν θα κοιμαται ησυχος,

πως τωρα θ αναληφθω Μονος.

Πως υπαρχει ο Παραδεισος Επι Γης.

+ας μου το κρυψε.

Αναποδα απο το Ορος των Ελαιων.

Εκει φοβηθηκα.Ζητησα αγαπη+μετανοιωσα.

Ζητουσα Αγαπη μεσα στον Φοβο.

Ξυπνησα.

Ανοιξα ταχερια.

Ελευθερωθηκα.

''+ξερεις ποιο ειναι το πιο δυσκολο με τους Βοηθητικους ε? Ειναι φτιαγμενοι για να εξυπηρετουν.Ομως ακριβως επειδη ειναι φτιαγμενοι,+οχι γεννημενοι, εχουν τη Δυνατοτητα να πειραξουν Αυτον-Που-Ολοι-Φοβουνται.

Τον Πατερα!!!

τον Μεγαλο Κατασκευαστη!''

Αλληλουια!!!

Η βροχη ουρλιαζει,σπαραζει,κατακλυζει.

+εγω ξερω, πως τη στιγμη που εχωσα το Χερι στο στομα μου+σε τραβηξα Εξω, διεπραξα επιτελους το εγκλημα της ελευθεριας μου!!!

Η Αγαπη ειναι το αντιθετο του Φοβου. Οπου υπ-Αρχει το Ενα, το Αλλο λιωνει. Ελιωνα πολλα χρονια.Ημουν φοβος κρυμμενος σε κορμια+αγαπη που χαριζοτανε για να επιζησει.

Εγραφα.

Οι Λεξειςεγιναν Διχτυ. Με συγκρατησαν. Μεσα τους.

Αυτη ειναι Η Δικη μου Καιταιγιδα.

Αγαπης + Βιας.

Βια για αγαπη.Γινεται?

Μερικες φορες γινεται ΜΟΝΟ ετσι.

Διαχωριζοντας τις εννοιες/

Αγαπη για εμενα.

Βια για εκεινους.Για οσους με χτιζαν σε τοιχους.

Ο Λεοναρντο ηταν εξωγηινος.

Αυτο ειναι σιγουρο πια.

Για τη δικη μου καταγωγη, σιγουρα δεν χρειαζεταινα βεβαιωσεις Εσυ.