ΓΛΑΡΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ ΕΚΚΕΝΩΣΤΕ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑ !!!

2 June 2015 at 00:28

Τωρα τελευταια

Το υλικο των τοιχων που χωριζουν τους χωρους

Μου

Ενθουσιαστηκε με τις αλλαγες!!!

Πηγαινω να μπω σ ένα δωματιο

+ βρισκομαι στον ωκεανο.

Νηνεμια.

Καθομαι κοντα στην πορτα.

Να προλαβω να ξαναγυρισω

Αν το κυμα με απειλησει.

Τιποτα τετοιο δεν συμβαινει.

Όλα ομαλα.

Σχεδον νεκρα

Επιστρεφω μεσα

Ανοιγω μια άλλη πορτα

+από κατω είναι το χαος.

Γκρεμοι παντου.

Δενω την ασφαλεια

Αλλα το εδαφος υποχωρει.

Ευτυχως εχω εσενα!!!

Αρπαζομαι απ τα μαλλια σου….

Μην ανησυχεις!

Όλα είναι καλα!

Θα ξαναμπω στο σπιτι

+όλα θα μοιαζουν στερεα.

Προχωρω προς το μπανιο.

Σκοταδι.

Εδώ δεν υπαρχει τιποτα.

Αντιλαλος.

Μου απανταει με τα βιας.

Απογοητευομαι.

Ελπιζω πως ο διαδρομος

Θα αρχισει να τσουλαει από μονος του

Πως θα κινουμαι σε μια κατευθυνση

Ανοδικη.

Δεν υπαρχει νερο.

Στραγγιζω τη γλωσσα μου

Τρεχουν λεξεις.

Τι εννοεις δεν τις διαβαζεις???

Δεν θελω να τις διαβασεις!

Θελω να τις γλυψεις…

Το πιο σπουδαιο όμως είναι

Πως μεσα σ αυτους

Τους απαλους

Κινουμενους τοιχους

Κατά στιγμες

Αλλοτε πανω σε νοτα

Αλλοτε ξεκουρδιστα

Ανακαλυπτω

Διαφορα

Που σου ανηκουν

Ένα χερι

Ένα ποδι

Καμια φορα κατι πιο βαθυ

Αναλογα τα υψη

Ψαρευω διαφορετικα

Αλλα επιπλεουν

+ερχονται κοντα μου.

Πολλες φορες

Ξεγελιεμαι

Η εφευρεση του Μορελ

Είναι εγκατεστημενη μεσα μου.

Σε επαναληψη

Νομιζω πως το νησι κατοικειται.

Μολις βραδιασει θα ριξω τις φωτοβολιδες.

Στασου μακρια

Να πεις ότι δεν ειδες

Ότι δεν ξερεις.

‘’Η ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΜΟΡΕΛ’’

Αδόλφο Μπιόυ Κασάρες

Τα αποτελέσματα της εφεύρεσης του Μορέλ και η Φοστίν του μόνον μια εικόνα! Αλλά ερωτευόμαστε ενίοτε και ένα φάντασμα. Ή μάλλον, όποτε ερωτευόμαστε, έτσι ή αλλιώς, μονάχα το φάντασμα του άλλου ερωτευόμαστε. Κι όμως αυτός ο κυνηγημένος άντρας αγαπά με πάθος μια Φοστίν ή οποία μπορεί να έχει ήδη πεθάνει, γνωρίζει καλά «πως δεν υπάρχει άλλη Φοστίν παρά μόνον αυτή η εικόνα» για την οποία αυτός δεν υπάρχει! Ο μόνος τρόπος προσέγγισης θα είναι η μηχανή του Μορέλ. Αυτή η απίθανη εφεύρεση που εξασφαλίζει την εικόνα σου εις το διηνεκές εξαφανίζοντας εσένα. Για να βρεθεί με την Φοστίν «σε μια οπτασία που κανείς δεν θα συλλέξει», θα δώσει τα πάντα, και την πραγματικότητά του ακόμα. Διότι «η χαρά του να κοιτάζει την Φοστίν» όπως θα πει «θα είναι το μέσον στο οποίο θα ζήσει την αιωνιότητά του».